هر چه جوونا می کشن از همین جاست. اینا رو حل کن قول میدم اینجا بشه گلستان. بشه مازندران. اصلا کی به کیه. بشه نیوجرسی. تو بیا شاخ غول بشکن، قله اورست فتح کن، بگو به ما پاچه شلوار من تا کجای پام بیاد پایین و وقتی من نماز می خونم دستمو کجا ببندم؟ دیگه قول میدم هیچ سوال فنی و مهندسی و هیچ درگیری ذهنی نه واسه من و نه واسه کل جامعه و بلکه تاریخ جهان بشریت وجود نداشته باشد. این بحران انسانی عمیق را واسه من رفع کن تا صد پشت پس از تو را دعا کنم صاف برید پیش حوری ها. مرکز ثقل و نقطه عطف درگیری های قومیتی، جنگ های خانمان سوز، خشکسالی های اخیر و عدم عضویت ما توی سازمان تجارت جهانی ( ) دقیقا همین دو معظل لاینحل است.

وا مه اگن لینگ دراز حلال مشکلات. بیا، ریشۀ تمام نابهنجاری های اجتماعی و اقتصادی تمدن خودمان را در آوردم.

ملل مختلف دارن تورهای مسافرتی به مقصد کره ماه و مریخ به فروش می رسونن. یارو برداشته از دستشویی گاو الکتریسیته به وجود میاره. چوک پتان 7 سالش به زور می شد، انگلیسی صحبت می کرد واست مثل بلدرچین. آفریقایی سیاه، سیاه براق چرب میره المپیک مدال می گیره 7 تا 7 تا. ما هم رشد خودمان را کرده ایم. آیا رشد کرده ایم؟ باور کنید رشد ما را کرده نه که ما رشد کرده باشیم. خداییش. ملت به سفر به کهکشان های دیگر فکرمی کنند، ما به پاچک شلوار فکر می کنیم. دست گلمان درد نکنه واقعا. خیلی هم خوب، خیلی هم عالی.

تا چند تا پپیرمرد اونجا بودند، امورات خوب پیش می  رفت. روزها گذشت دوران عوض شد. نسلها از راه رسیدند. میدان رسید به چند چهرۀ جدید. ملاک ها عوض شد. مسجد شد پایگاه بدعت ستیزی. مردم آستین همت بالا می زنن، اینا پاچۀ همت بالا زده اند. دستاوردشان را نگاه: دوگانگی. از دست رفتن یکپارچگی. جبهه گیری مساجد. یکی عضو این یکی مسجده، یکی دیگه عضو اون یکی مسجد. مجت کوچکی ها مکتب جدید داده اند بیرون. چهرۀ جدید. پاچک شلوار متفاوت. سبک جدید دست بستن. رکعات نماز تراویح متفاوت. راه رفتن متفاوت. موضع گیری وبدگویی به هم. هی بکوب. بکوب بابا جان کارت نباشه. تو فقط بکوب.این از اون مسجد بد میگه. اون از این مسجد بد میگه. فلان مسجد بری بهت میگن " فلان مسجدی" . یارو فلان مسجدیه. انگار باشگاه ورزشیه. رقابته سر جذب آدم. اونا زدن جلو. مجت فلانی ها توی کورس قهرمانی از بقیه زده جلو؟ حاااالا معلومم نیست. عده ای میگن اینا که شرکت کننده های غیر قانونی هستند. همون کذالک های خودمان دمشان گرم شعبه هم زده اند واسه خودشان. کجا؟ حوالی دریا. مذهبه یا رقابت؟ چه خبره اینجا؟ توی مذهب خودمان هم جبهه گیری. فرقه درون شهری هم داریم الان. دم خودمان گرم واقعا.

رفتی مجت کوچک؟ دیگه تموم شد. لقبت شده مجت کوچکی. یارو واسه یک وعده نماز و ادای تکلیف دینی خودش رفت اونجا. کلی بهش متلک پراندند. الان حالش از نماز خواندن به هم می خورد. ملاحظه می فرمایید؟ روابط اجتماعی و انسانی شهروندان ما را باش. آآآآآآ، تو مجت کوچکی هستی نه؟ ایول و دمت گرم و جزاک الله خیرا. از خودمونی بُرا، بیا.  ملاک اعتبار و بی اعتباری شده به کدام مسجد رفتن. سبک و سیاق واسه خودشان راه انداخته اند. عشق متفاوت بودن. مردم ما را به یه چشم دیگه ببینن. کلاس داره! یه جور جدید احوالپرسی میکنن. یه جور جدید خداحافظی می کنن. نوع جدید دست بستن. پاچک شلوار جدید. به اسم احیای سنت ها. این چه احیای سنت هایی شده که زده تفرقه انداخته بین مردم. یعنی این همه سال که گذشت مردم اشتباه می کردند از این کارای عتیقه انجام نمی دادن؟

دوگانگی مذهبی. جدال مکتبی. دو تا اسلحه هم بردارید بیفتید به جان هم تا همه چیز کامل بشه. یهود برسه به آرزوش. یهود و مسیح دارن مقدمات ظهور دجال را فراهم می کنند ما مانده ایم توی مباحث فوق العاده تاثیر گذار و حیاتی پاچک شلوار و بقیه اختلافات خنده دار. آقا جون من، خودت باش. یک رنگ. فیلم بازی نکن واسه من. نمازتو بخون. زندگیتو بکن. میخای به مذهب ما کمک کنی؟ خودت باش. یک رنگی و اتحاد. اینجوری دهن استکبار سرویس میشه نه با پاچک شلوار بالا زدن. آستین همت بالا بزن، آستین.

... و من الله توفیق. و سلام علیکم